نتیجه یک پژوهش در روز جهانی زن: دو سوم زنان آلمان از آینده خود می‌ترسند
برپایه نظرسنجی پایگاه خبری "گلامور" که نتیجه آن در روز جهانی زن انتشار یافته است، در حال حاضر نزدیک به دو سوم زنان آلمانی از آینده خود می‌ترسند. خشونت در خانه و اجتماع، فشارهای روانی در جامعه و محل کار، نابرابری در زمینه شغلی و اجتماعی و بحران‌های زیست‌محیطی، مهم‌ترین دلایل ترس زنان از آینده هستند.
نتشر شده در:
زنان به لحاظ جمعیت مثل بسیاری کشورهای دیگر جهان در آلمان هم اکثریت هستند. برپایه اطلاعات اداره مرکزی آمار آلمان در سال ٢٠٢٢ جمعیت این کشور به ٨٤ میلیون و ٤٠٠ هزار تن رسید که ٤٢ میلیون و ٨٠٠ هزار تن را زنان تشکیل می‌دادند.
دلایل ترس زنان از آینده
خبرنامه اینترنتی گلامور در آغاز نظرسنجی خود پرسش‌های آتی را مطرح می‌کند و می‌کوشد با مراجعه به دیدگاه پرسش شوندگان به آن ها پاسخ بدهد:
وضعیت زنان در آلمان امروز چطور است؟ چه چیزی آنها را امروز مشغول می‌کند؟
همکاران گلامور می‌خواهند با مراجعه به زنان آلمان از طریق یک نظرسنجی نمونه‌ای به این پرسش‌ها پاسخ بدهند. در این نظرسنجی ١١٢٢ دختر و زن ١٦ تا ٣٩ ساله شرکت کرده‌اند. از آنها درباره رابطه جنسی، امور مالی و سیاسی، فمینیسم و دوستی پرسش شده است.
پژوهشگران از طریق این نظر سنجی به این نتیجه رسیده‌اند که زنان به لحاظ درونی دستخوش چندپارگی هستند. آنها از یک‌سو مایلند در آینده روی جامعه، حفاظت از محیط‌زیست و تامین مالی خود سرمایه گذاری کنند و از سوی دیگر امکانات و وسایل تحقق این آرزوها را ندارند.
پژوهشگران همچنین به این نتیجه رسیده‌اند که زنان آلمان امکان یک زندگی بدون دغدغه را ندارند و بخش بزرگی از پرسش شوندگان از آینده خود می‌ترسند.
یکی از نتایج عجیب نظرسنجی گلامور این است که ٦٨ درصد زنان بر این باورند که در زمینه‌های پزشکی و تشخیص و درمان مورد تبعیض قرار می‌گیرند. در تحقیق پیرامون بیماری‌ها در جامعه آلمان مدت‌ها تنها مردان در نظر گرفته شده‌اند و در بسیاری موارد، از جمله نشانه‌های سکته قلبی احتمالی، زنان مورد توجه قرار نگرفته‌اند.
این نظرسنجی در عین حال نشان می‌دهد که زنان امروز نسبت به ٢٠ سال پیش بیشتر مورد آزمایش و معاینه قرار می گیرند.
افزایش فشارهای روحی و روانی
در بخشی دیگر از نظرسنجی گلامور تاکید شده است که ٧٤ درصد زنان بر این باورند که امروز بیش از ده سال پیش، زیر فشار روحی و روانی قرار دارند. یکی از نمونه‌های فشار روحی در زنان میان ١٦ تا ٣٩ ساله، فشار روانی و تمسخر و توهین در محیط کار و جامعه است. ٦٢ درصد پرسش‌شوندگان تاکید کرده‌اند که دست‌کم یکبار در جامعه و محیط کار به صورت حضوری و یا از طریق اینترنت مورد تمسخر و توهین یا آزار روحی و روانی قرار گرفته اند.
اضطراب، افسردگی و اختلال در سیستم گوارش و گردش خون و تنفس، نتایج آزار روحی و روانی است. اما جالب توجه این است که ٢٩ درصد پرسش شوندگان گفته‌اند که خود نیز در آزار روحی دیگران سهم داشته‌اند.
یک آرزوی دیرسال
برابری جنسیتی در اداره کشور از سال ١٩١٤ آرزوئی بوده است که زنان آلمان برای تحقق آن همواره جنگیده‌اند. در روز ٨ مارس سال ١٩١٤ زنان آلمان روز جهانی خود را جشن گرفتند. این مراسم همزمان بود با به رسمیت شناختن حق رای زنان در انتخابات مجلس ملی. اما زنان آلمان برای نخستین بار چهار سال بعد در انتخابات سال ١٩١٨ از این حق استفاده کردند.
نخستین مجلس فدرال پس از جنگ جهانی دوم در سال ١٩٤٩ با ٤١٠ کرسی تشکیل شد که تنها ٢٨ کرسی، برابر با حدود ٧ درصد آن به زنان تعلق گرفت. تا دهمین مجلس فدرال، سهم زنان همواره با اندکی جا به جائی زیر ده درصد باقی ماند، اما از یازدهمین دوره در سال ١٩٨٧ تا ١٩٩٠ به بالای ١٥ درصد و در سال ٢٠٢١ به ٣٤ درصد افزایش یافت. این رقم همچنان با جمعیت برتر زنان هماهنگ نیست.
وضعیت امروز زنان در مجلس فدرال
در دوره فعلی مجلس فدرال، از ٧٠٩ کرسی ٢٢٢ کرسی را زنان احراز کرده‌اند، اما تعداد نمایندگان زن احزاب بسیار متفاوت است. به عنوان نمونه در فراکسیون حزب سبزها که دارای ٦٧ کرسی است، زنان با ٣٨ کرسی نسبت به همکاران مرد خود اکثریت دارند، در حالی که حزب راستگرای آلترناتیو برای آلمان از میان ٨٨ کرسی خود تنها ٩ کرسی را به زنان اختصاص داده است.
برابری جنسیتی در قانون اساسی آلمان مورد تاکید قرار گرفته است. در این کشور پیش بینی شده که تعداد زنان و مردان در سطوح رهبری سیاسی کشور باید برابر شود، اما هنوز تا رسیدن به این هدف راه درازی در پیش است. در عین حال باید تاکید کرد که زنان نسبت به سال ١٩١٤ هنگامی که حق رای آن ها همزمان با به رسمیت شناخته شدن روز جهانی زن تثبیت شد، پیشرفت های بزرگی داشته اند.
تاریخچه روز جهانی زن
در سال ١٩١٤ برای نخستین بار زنان روس روز زن را در روز ٨ مارس برگزار کردند و از آن پس ٨ مارس به عنوان روز جهانی زن جا افتاد. در همین روز زنان انگلیسی برای دفاع از حقوق خود از میدان "بو" تا گترافالکار" لندن راه پیمائی کردند و در این محل یکی از سازمان دهندگان تظاهرات به نام "سیلیویا پنگهرست" دستگیر شد.
روز ٨ مارس سال ١٩١٧ میلادی زنان در سن پترزبورگ زیر عنوان روز بین المللی زن در تظاهراتی بزرگتر از همیشه خواستار پایان جنگ جهانی اول، تامین مواد غذائی در روسیه و برکناری حکومت استبدادی در این کشور شدند. همین تظاهرات به گفته لئون تروتسکی زمینه ساز انقلاب ١٩١٧ بود.
در پی پیروزی انقلاب اکتبر، روز زن در اتحاد جماهیر شوروی رسمیت یافت، اما تا سال ١٩٦٥ تعطیل نمی شد. در ماه می سال ١٩٦٥ شورای عالی ریاست اتحاد جماهیر شوروی دستور تعطیل عمومی در روز هشت مارس را صادر کرد. تا سال ١٩٧٧ میلادی روز زن با این که در بسیاری از کشورهای غربی نیز جشن گرفته می شد، اما تنها در اقمار اتحاد جماهیر شوروی رسمیت داشت.
در سال ١٩٧٧ نشست همگانی سازمان ملل متحد از همه کشورهای عضو خواست که روز ٨ مارس را "روز سازمان ملل برای حقوق زنان و صلح جهانی" بنامند. به این ترتیب کشورهای عضو سازمان ملل متحد در جهان غرب نیز روز ٨ مارس را در تقویم مناسبت های رسمی خود گنجاندند.
با این همه، رژیم های خودکامه هنوز هم اغلب مانع از همایش های خشونت پرهیز زنان در این روز می شوند. جمهوری اسلامی ایران و دولت اسلامگرای ترکیه در این زمینه نمونه اند.
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید