محمود علوی، وزیر پیشین اطلاعات: همیشه سعی می‌کردم مثل صادق‌بوقی، لبخند روی لب مردم بنشیند
محمود علوی، وزیر اطلاعات پیشین که صلاحیتش برای شرکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی رد شده، در گفتگویی مفصل با خبرگزاری ایرنا برخی خاطرات خود از دوران وزارت و همچنین از دوران «فعالیت هنری» در کودکی و جوانی‌اش را شرح داده است. ظاهراً این گفتگو قبل از انتشار خبر رد صلاحیت وی انجام شده است.
نتشر شده در: : روزآمد شده در
جمعه شب – ۱۵ دی – خبرگزاری‌های جمهوری اسلامی نوشتند که سید محمود علوی و چند تن دیگر از داوطلبان انتخابات مجلس شورای اسلامی «عدم احراز صلاحیت» خود را دریافت کرده‌اند.
اما محمود علوی که هم‌اکنون عضو مجلس خبرگان است و برای انتخابات این مجلس نیز نامزد شده، در مصاحبه‌ای که روز شنبه ۱۶ دی منتشر شد، می‌گوید: «وقتی رهبری موافقت می‌کند که فردی وزیر اطلاعات شود یعنی ایشان تأیید می‌کنند که این فرد در حد اجتهاد است... اگر با این وصف مانع از شرکت کردن ما در انتخابات شوند، لابد از این بابت است که ما انسان بدی هستیم!»
دوران وزارت اطلاعات
محمود علوی که هشت سال وزیر اطلاعات دولت روحانی بود، این دوره را به دلیل شکل‌گیری داعش «پرتهدیدترین مقطع امنیتی کشور» می‌داند. به گفتۀ او در پی «تعرض به سفارت عربستان در تهران»، امارات متحد عرب و عربستان «سرکیسه را باز کرده و پول اُوِرت در دست و بال تیم‌ها و جریان‌های تروریستی می‌ریختند که ضربه‌ای به امنیت جمهوری اسلامی بزنند.»
به گفتۀ علوی در آن شرایط، «در عرصۀ مقابله با جریانات تروریستی، تنها اقدام کننده وزارت اطلاعات بود. هیچ دستگاه اطلاعاتی دیگری در کشور ادعای مقابله با داعش را نداشت. البته نیروی قدس در عراق، سوریه و لبنان با داعش مقابله می‌کرد، اما در ایران کاری نداشت.»
علوی مدعی است که در سه سال آخر وزارتش موفق به مهار عملیات تروریستی در نوار مرزی ایران و پاکستان شده و اگر هم حمله‌ای صورت گرفته «در حوزۀ کار نیروی انتظامی یا سپاه پاسداران بوده و نه در حوزۀ کاری وزارت اطلاعات.»
عملیات خارجی
علوی با اشاره به به فعالیت گستردۀ وزارت اطلاعات در خارج از کشور افسوس می‌خورد که مصاحبه‌اش ضبط می‌شود، وگرنه «خیلی چیزها را» می‌گفته است.
او می‌گوید: «راهبرد ما این بود که عناصر ضد امنیتی را با ترفندهای پیچیده اطلاعاتی، زنده وارد کشور کنیم» و مثال می‌زند که جمشید شارمهد «با یک ترفند حسابی و کاملا پیچیده اطلاعاتی، زنده وارد کشور شد.» به گفتۀ علوی، شارمهد تصور می‌کرد به پاکستان رفته و با اعضای جیش‌العدل طرف است، اما وقتی چشمان او را باز کردند، متوجه شد که «رودست خورده» و در چابهار است.
علوی در بارۀ سازمان‌های «تجزیه‌طلب» خوزستان می‌گوید: «حرکت النضال سه ضلع به نام‌های حبیب کعب، حبیب نبگان و احمد ملانیسی داشت. ملانیسی در هلند به هلاکت رسید، حبیب نبگان به جرم جاسوسی برای عربستان سعودی علیه ایران در دانمارک به زندان افتاد و حبیب کعب با ترفند بسیار پیچیده اطلاعاتی، زنده وارد جمهوری اسلامی شد.»
حبیب اسیود (حبیب الله فرج الله کعب) در اردیبهشت ۱۴۰۲ اعدام شد.
علوی در مثال دیگری از عملیات وزارت اطلاعات، رشوه دادن برای جلوگیری از اعتصاب را ذکر می‌کند و می‌گوید: «راننده‌های کامیون می‌خواستند تحصن کنند... گفتیم تعدادی لاستیک در فلان‌جا موجود است، آنها را بیاورید و میان رانندگان توزیع کنید تا رضایت نسبی حاصل شود. به این ترتیب از تحصنی که قطعاً قرار بود انجام شود جلوگیری کردیم.»
او در پاسخ به پرسشی در بارۀ «فعالیت‌های اقتصادی برخی از مدیران وزارت اطلاعات» نیز می‌گوید: «در زمان وزارت ما هیچ مدیری کار اقتصادی انجام نداد... البته ممکن است از پوشش یک شرکت اقتصادی برای اهداف اطلاعاتی استفاده شود اما آن، فعالیت اطلاعاتی محسوب می‌شود.»
ژن هنری
محمود علوی از سوابق خود در حوزۀ هنرهای تجسمی می‌گوید: «در ۷-۸ سالگی وارد کار عکاسی شدم. در آن زمان یک دوربین عکاسی بود که داخل آن نگاه می‌کردند و عکس می‌گرفتند و فیلمی داشت که با آن می‌توانستند ۸ عکس بگیرند.» وی همچنین مناظر طبیعی و صحنه‌های کربلا را نقاشی می‌کرده است.
علوی معتقد است که استعداد هنری ارثی است و می‌گوید: «ژن نقاشی، ژن خانوادگی ما است زیرا برادر کوچک من نیز در زمینۀ نقاشی بسیار موفق بود. دختر کوچک خود من هم در نقاشی بسیار هنرمند است.» وی سپس ادامه می‌دهد: «در ۱۸ سالگی وارد کار تئاتر و بازیگری شدم و در کار تئاتر هم همیشه سعی می‌کردم مانند صادق‌بوقی، لبخند روی لب مردم بنشیند...»
دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید
آبونه شوید